Οι δραματικές εξελίξεις στην Ουκρανία, αποκάλυψαν με τον πλέον κυνικό τρόπο, την αποφασιστικότητα με την οποία η Νέα Τάξη, προχωρά στην ολοκλήρωση της "Παγκόσμιας Κυριαρχίας". (Global Domination/Παγκόσμια Κυριαρχία, όπως μας είπαν στα πανεπιστήμιά τους τη δεκαετία του '80 και όχι Globalization/Παγκοσμιοποίηση, όπως ευσχήμως προσπαθούν να μας το περάσουν, ακόμη και οι διαφόρων τύπων "αριστεροί").
Όταν τη δεκαετία του '90, συνέγραφα το πολιτικοεπιστημονικό σύγγραμμα, "Πατριωτικό Μέτωπο Τώρα - Μια ελληνική πρόταση για Έλληνες", ακόμη και ως ο υπογράφων, δεν ήθελα να πιστέψω στα "μαύρα" συμπεράσματα τα οποία προέκυπταν από εκείνη τη μελέτη. Συμπεράσματα που έδειχναν πως η Νέα Τάξη, ο νέας αυτός μορφής παγκόσμιος φασισμός, θα προχωρήσει σχεδόν αήττητος, μέχρι την ολοκλήρωση των σχεδίων του.
Μετά λοιπόν τις τελευταίες εξελίξεις, έχουμε σαφώς διαμορφωμένα:
- Τη τελική φάση, συγκρότησης ενός μονοπολικού κόσμου. Στηριγμένου στις επιλογές, της εγκληματικότερης συμμαχίας μονεταριστών και στρατοκρατών που γνώρισε ποτέ η ιστορία των ανθρωπίνων κοινωνιών. Μια συμμαχία κοινών και αδίστακτων εγκληματιών, που ως κεντρικό μήνυμα προς τους Λαούς επαναλαμβάνει κατά το Arbeit macht frei των Ναζί, (η εργασία απελευθερώνει), το πλέον φασιστικό: Δούλευε, κατανάλωνε, σιώπα.
- Την αδυναμία - ίσως και την μη επιθυμία - των άλλων πόλων, Ρωσία/Κίνα, να συγκροτήσουν σοβαρές εναλλακτικές αλλά και αποτελεσματικές προτάσεις, στα προβλήματα που επισώρευσε το χρηματιστηριακό κεφάλαιο και το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα, στους Λαούς του κόσμου.
- Την αβάσταχτη ελαφρότητα των Λαών, οι οποίοι παρασύρονται με τη μεγαλύτερη ευκολία στη προπαγάνδα περί του "καταναλωτικού ευδαιμονισμού" που προβάλλουν οι νεοταξίτες, με όλα τα μέσα που διαθέτουν (Χόλυγουντ, ΜΜΕ, χρηματιστηριακό/παρασιτικό κεφάλαιο). Οδηγώντας μάλιστα ολάκερες κοινωνίες, σε αιματηρές αδελφοκτόνες συγκρούσεις. Όπως έγινε παλιότερα στη Γιουγκοσλαβία και στις χώρες της "αραβικής άνοιξης", ενώ σήμερα βρίσκονται σε εξέλιξη στη Συρία, στη Βενεζουέλα, στη Βραζιλία, στην Ουκρανία, αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου.
Στο βιβλίο μου, από τη δεκαετία του '90, είχα "δει" μέσα από την πολιτικοεπιστημονική προσέγγιση της "συνήθους πορείας των πραγμάτων", πως αυτός ο νέου τύπου φασισμός που έχει ενσκήψει ως κατάρα στις κεφαλές των Λαών του κόσμου, θα αρχίσει να αποδομείται, με την ολοκλήρωσή του.
Όλα δείχνουν, πως αυτή η άποψη - δυστυχώς - δικαιώνεται. Και μάλιστα σε ευρεία κλίμακα, όσο τουλάχιστον οι Λαοί, δεν είναι έτοιμοι να αποδεχτούν πως αυτό το μοντέλο του "προβολικού/εικονικού ευδαιμονισμού" που του προτείνει η Νέα Τάξη, τον οδηγεί στην ηθική, ψυχική και υλική αυτοχειρία, αλλά και στην καταστροφή του σπιτιού μας, του φυσικού μας περιβάλλοντος.
Ωστόσο, από την άλλη, ως φως μέσα στο σκοτάδι του τούνελ, τα Κινήματα Άμεσης Δημοκρατίας, που αναπτύσσονται ραγδαία σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, ως αντίπαλο δέος στο φασισμό της Νέας Τάξης, επιβεβαιώνουν πως τα πράγματα, δεν είναι έτσι όπως θέλουν να τα δείχνουν οι νεοταξίτες. Κινήματα, που προς το παρόν, συγκροτούνται από σκεπτόμενους πολίτες σε ολάκερη την υφήλιο, και βρίσκουν αργά αλλά σταθερά, "ώτα ακουόντων", και στην ευρύτερη κοινωνία.
Από αυτά τα Κινήματα, (μετά φυσικά και τον οριστικό απεγκλωβισμό των κοινωνιών από τα βαρίδια της παρωχημένης μαρξογενούς/εξουσιαστικής/συστημικής "αριστεράς"), όλα δείχνουν, πως θα προκύψει για μια ακόμη φορά στην ιστορία των ανθρώπων, η κοινωνία της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας.
Έως τότε, οι Λαοί θα τρέχουν πίσω από κούφια λόγια παλαιομαρξιστικών ανοησιών τύπου Τσίπρα/Γιανουκόβιτς, και παλαιοναζιστικές παράτες τύπου Κασιδιάρη/Κλίτσκο.
Όταν οι Λαοί σταματήσουν να αναζητούν τη λύση σε "ηγέτες/μεσσίες/σωτήρες" και στραφούν στον εαυτό του, αντιλαμβανόμενοι πως η λύση είναι αυτοί, τότε η ιστορία θα γυρίσει σελίδα.
Εξ' άλλου, το καλό παράδειγμα είναι εδώ, όρθιο, ζωντανό, υγιές και αποτελεσματικό. Στον δρόμο που μόλις πρόσφατα άνοιξε ένας μικρός και περήφανος Λαός, οι Ισλανδοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου