Ο Νοάμ Τσόμσκυ, πολλά χρόνια πριν, είχε εισάγει έναν ενδιαφέροντα νεολογισμό στις ορολογίες των πολιτικοεπιστημονικών προσεγγίσεων: Τη "Δημοκρατία της Αγοράς", (Market Democracy) ή "Αγοραία Δημοκρατία" (Hookers Democracy) για άλλους.
Μια "Δημοκρατία", η οποία υπακούει στους ίδιους νόμους που υπακούουν τα χρηματιστήρια των τοκογλύφων, οι αγορές των commodities της Monsanto και της Cargill, αλλά και γενικώς οι κρεαταγορές ανθρώπινης σάρκας.
Ένα trafficking κατ' ουσία, το οποίο δεν πωλεί/διακινεί απλώς την ανθρώπινη σάρκα, αλλά πακετάρει απληστίες, ιδιοτέλειες, ανωμαλίες κάθε είδους και διαφθορά, βάζοντάς στο πακέτο, τη φανταχτερή φωτό του μετανεωτερικού ανθυπάνθρωπου, που συνεπώς φωτίζουν και ρετουσάρουν, τα βοθροκάναλά της Νέας Τάξης.
Στην Ελλάδα, τη χώρα όπου ανθίζει η φαιδρά πορτοκαλέα, θα μπορούσε ο γνωστός γλωσσολόγος/φιλόσοφος, να εισάγει έναν επιπρόσθετο νεολογισμό: Clown Democracy, Δημοκρατία των Παλιάτσων δηλαδή.
Μια που στη πάλαι ποτέ αρένα των θυσιών, εκεί που κάποτε μαρτύρησαν ήρωες, άγιοι και ποιητές, ξεδιάντροποι παλιάτσοι ανεμίζουν τις κουρελαρίες τους ξεφωνίζοντας κοινοτυπιες που χαϊδεύουν τα αφτιά του popolo. Ενώ στα σκαλιά του Κολοσσαίου, ένας Λαός παραιτημένος μασάει πασατέμπο, πότε επαίροντας και πότε βρίζοντας τον εκφυλισμένο βασιλιά.
Είναι απίστευτο το τσίρκο που βιώνουμε, και μάλιστα σε ένα σαπιοκάραβο που βουλιάζει και μάλιστα αύτανδρο:
- Μια Κυβέρνηση διεφθαρμένων και αγράμματων λογιστών.
- Ο Αλεξ Ποτερ/Τσίπρας, που θα κουνήσει το μαγικό ραβδάκι του.
- Ο κοιλιόδουλος με τα τρελά μάτια, που κάνει εξωτερική πολιτική.
- Το ΠΑΣΟΚ των λαμόγιων που μετακόμισε στο ΣΥΡΙΖΑ.
- Η δημοκρατική αριστερά που πεοληχεί τους νεοναζί της Ουκρανίας.
- Οι νεοναζί που παριστάνουν τον Καραϊσκάκη.
- Οι κομμουνιστές που στήνουν επιχειρήσεις, στο όνομα του Στάλιν.
- Οι παλαβιάρηδες που διανέμουν ομόλογα δισεκατομμυρίων.
- Οι μισότρελοι που προσφέρουν θεραπεία δια πάσαν νόσον, στους... λοιπούς εναπομείναντες μαλ....ς.
- Τα "μίντια" των ευνουχισμένων αρσενικών και θηλυκών πορνίδιων, που βιώνουν την "καλή χαρά", ντοπαρισμένα από τη μερίδα της πίτας του ασήμαντου που τους προσφέρουν (χωρίς καν μεροκάματο πια), οι εργολάβοι-αφεντικά τους,
και τώρα, οι 58 που γίνανε ποτάμι, που θα μας πάρει, θα μας σηκώσει και θα μας στείλει στους ωκεανούς της ευτυχίας (βρε τι σκέφτηκαν οι τραγοπόδαροι!).
Και σε μια γωνιά αυτού "του συρφετού που αναζητά ομοιοκαταληξία", ένα Κίνημα "εις μικρόν γενναίο", αλλά με τη φλόγα στο κερί του ολοζώντανη, έχει πιάσει τους κουβάδες μπας και αδειάζοντας τα νερά που έχουν ήδη πλημμυρίσει και την κόντρα γέφυρα, καταφέρει να κρατήσει στην επιφάνεια το καράβι-Ελλάς. Κρατώντας παράλληλα σε επαγρύπνηση τις δυνάμεις του, ακούγοντας προσεκτικά "τον ήχον των ερπυστριών που πλησιάζουν", και προετοιμάζοντας "τη μεγάλη έξοδο προς τον ουρανό".
Γιατί έτσι γίνονταν πάντα, έτσι και τώρα θα γίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου