Δεν πιάσαμε – ακόμη - πάτο.

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Εντυπωσιακή είναι όντως η εικόνα της ελληνικής κοινωνίας.

Εκπαιδευμένη χρόνια στα δανεικά, στις αερολογίες, στον ευδαιμονισμό, στον «ελληναρισμό», στον «αεριτσιδισμό», στο «ροζ» σοσιαλισμό, στην εσχατολογία, στον «ξερολισμό», στο νεοπλουτισμό, στο μεσιανισμό και σε ότι σκοτεινό και λασπώδες της έχει προταθεί από τη μετανεωτερικότητα των ηλιθίων και πανηλιθίων νεοταξιτών, βρίσκεται σήμερα, σε κρίση στέρησης.

Η στέρηση - όπως και στους δυστυχείς εξαρτημένους - γέννησε την αγριότερη μορφή κρίσης που βιώνει σήμερα η κοινωνία μας. Έτσι, όμοια με τον εξαρτημένο στα σκληρά, η πλειοψηφία του Λαού μας, «χτυπιέται» στο πάτωμα, πιάνεται από τα μαλλιά της, της φταίνε όλα και όλοι. Όχι όμως ακόμη ο εαυτός της. Μια αναγκαία προϋπόθεση για το σταμάτημα της καθόδου στον Άδη. Μια αναγκαία προϋπόθεση για την αναστροφή, για το ανασκούμπωμα, για το χτίσιμο.

Εμείς του Πατριωτικού Μετώπου, βιώνουμε αυτή την πραγματικότητα από πρώτο χέρι.

Ως ο μοναδικός πολιτικός φορέας της χώρας -που εν πάση περιπτώσει ως υγιέστατος οργανισμός - ΔΡΑ, αντί να συμμετέχει στην πώληση φυκιών για μεταξωτές κορδέλες, δηλώνουμε εντυπωσιασμένοι από το προχωρημένο στάδιο δηλητηρίασης της κοινωνίας μας.

Όλα δείχνουν πως η κοινωνία - η πλειοψηφία της πιο συγκεκριμένα - έχει ήδη πάρει απόφαση να πηδήξει στο κενό. Και το κάνει καθημερινά, τρέχοντας σαν απελπισμένη πίσω από γελοία ανθρωπάκια, αριστεροδέξιους πολιτικούς ακροβάτες, ολοκληρωτισμούς αδολφοσταλινικού τύπου, απατεώνες του πεζοδρομίου (εδώ παππάς εκεί παππάς), λαμόγια κάθε είδους, και «εναλλακτικά» (φαλακρά απ’ έξω και από μέσα) σούργελα με προγούλια και σαποκοιλιές, που του προτείνουν θεραπείαν δια πάσαν νόσον.

Δεν πιάσαμε λοιπόν – ακόμη – πάτο. Ίσως αυτό συντελεστεί όταν οι μαυραγορίτες που αγοράζουν αυτήν την στιγμή τα χρυσαφικά και τα μαχαιροπήρουνα, ολοκληρώσουν το έργο τους, ξηλώνοντας και το τελευταίο χρυσό δόντι του νεοέλληνα.

Από την πλευρά μας, λυτρωμένοι απ’ όλα αυτά, με αποφασιστικότητα και σταθερότητα, συνεχίζουμε να ΔΡΟΥΜΕ ΑΝΤΙ ΝΑ ΦΛΗΝΑΦΟΛΟΓΟΥΜΕ. Οργανώνουμε την πρωτογενή παραγωγή, θεμελιώνουμε τις νέες διεθνείς συμμαχίες της χώρας, σχεδιάζουμε την περαιτέρω αντίστασή μας στον διατροφικό εφιάλτη των πολυεθνικών, στήνουμε πρότυπα παρέμβασης στην μικρομεσαία οικονομία με τη βιοτεχνία ποιοτικών αλεύρων, έχουμε ήδη ξεκαθαρίσει ως πολιτικό μας πλαίσιο, την Άμεση Δημοκρατία.

Δηλώνουμε ωστόσο, πως δεν έχουμε κανένα λόγο να γκρινιάζουμε. Ένα σημαντικό τμήμα του Λαού μας – ίσως το πλέον σκεπτόμενο – πάνω από 130.000 μέλη και φίλοι των κινημάτων μας, στέκονται δίπλα μας. Μας εμπιστεύονται και υλοποιούν εν πολλοίς τις προτάσεις μας.

Θεωρητικά, θα μπορούσαμε να μπούμε και στη Βουλή. Κάτι το οποίο δεν μας αφορά ωστόσο, μια που ως Αμεσοδημοκράτες, δεν παραβιάζουμε, δεν θέλουμε να παραβιάσουμε τις αρχές μας. Γιατί μόνον έτσι έχουν αξία.

Αργά η γρήγορα η πλειοψηφία της κοινωνίας θα καταλάβει τι της λέμε. Δεν έχει άλλη εναλλακτική εξ’ άλλου, παρά μόνο ίσως μετά την πλήρη διάλυση και του εθνοχώρου μας.

Μέχρι εκείνη την ιστορική στιγμή που θα μας δώσει ο Λαός εντολή να του παραδώσουμε την εξουσία, εμείς θα είμαστε παρόντες. Με το λόγο τον καλό, αλλά κυρίως με τη δράση μας.

Εγκαινιάζουμε σε λίγες μέρες τη βιοτεχνία αποφλοίωσης δίκοκων δημητριακών και τον αλευρόμυλο που θα διαθέσει 100% καθαρό Σπελτ/Ζειά στο Λαό μας.

Για μια ακόμη φορά οι μαυραγορίτες θα αλυχτίσουν ως αγέλη. Τα περιφερόμενα σούργελα/παπαγαλάκια του δεκάευρου, ανώνυμα όπως πάντα, θα χύσουν το δηλητήριό τους. 

Μέχρι πρόσφατα, ο υπογράφων χαρακτηριζόταν από το καθεστωτικό αριστεροδέξιο σκουπιδαριό, πράκτορας των Αμερικάνων. Μαθαίνω πως τελευταία άλλαξαν τροπάριο. Είμαι πράκτορας των Ρώσων τώρα λένε.

Απαντώ με τους στίχους του Σαββόπουλου και κλείνω με αυτό: Ζήτω η Ελλάδα και κάθε τι μοναχικό στον κόσμο αυτό. Η Ελλάδα που πονάει, η Ελλάδα που ελπίζει, η Ελλάδα που αντιστέκεται. Και όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει.
http://youtu.be/5gkIVYdW3HU