Ελλάς: Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου…

Αθήνα 6 Σεπτεμβρίου 2012.

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Τη νουβέλα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, «Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου», θυμίζει ολοένα και περισσότερο η σημερινή, ελληνική πραγματικότητα.

Στη θέση φυσικά του Σαντιάγο Νασάρ που πρόκειται να δολοφονηθεί, βρίσκεται η «ξεπαρθενεμένη» Ελλάδα και ο Λαός της, ενώ στη θέση των δολοφόνων διδύμων, βρίσκονται τα επίσης δίδυμα τέρατα της παγκόσμιας νέας τάξης πραγμάτων: Οι τοκογλύφοι και το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα, με τους εκπροσώπους-ατζέντηδες τους στη χώρα μας φυσικά.

Έτσι και στη σύγχρονη κοινωνία μας, όλο το σκηνικό – όπως συμβαίνει στο έργο του Μάρκες - θυμίζει αρχαία ελληνική τραγωδία. Πριν τη δολοφονία, τα πάντα καταρρέουν μέσα σε ένα περιβάλλον υποκρισίας, διαφθοράς, ψυχικής διαταραχής και απίστευτης σκληρότητας. Και να οι «πρωταγωνιστές» στο θέατρο αυτό του παραλόγου, που αποπνέει πτωματίλα, διαφθορά, αίμα και βία.

· Οι υπάλληλοι του ΔΝΤ της ΤΡΟΙΚΑΣ και των διεθνών τοκογλύφων, που βλέπουν με ικανοποίηση τα σχέδιά τους να εφαρμόζονται κατά γράμμα, και μια ολόκληρη κοινωνία, να βουλιάζει καθημερινά στην αναξιοπρέπεια και την απόγνωση. Θλιβεροί μικροί και ανόητοι, περιδιαβαίνουν την Φραγκία, εκλιπαρώντας για μια χούφτα ευρώ και χασκογελώντας κάτω από την μάσκα του προδότη. Σαν να μην έχουν καταλάβει τίποτε από το διαρκές έγκλημα, στο οποίο πρωταγωνιστούν.

· Η χαζοχαρούμενη ροζ αριστερά του Τσίπρα, που χαριεντίζεται με τους Γκρίζους Λύκους στη Θράκη και τους τρελαμένους «Μεγαλέξαντρους» του VMRO και του Γκρουέφσκυ στα Σκόπια. Φορτωμένη με πολλαπλές αμαρτίες, μετεωρίζεται πατώντας σε πολλές βάρκες και συντηρώντας/αναπαράγοντας, μια μόνιμη και βασανιστική ναυτία.

· Η συστημική σταλινική αριστερά του ΚΚΕ που συνεχίζει να αναλίσκεται σε αέναους κύκλους επαναστατικής γυμναστικής, έτσι για να… κρατιέται το … μαγαζί. Αιωνόβια στρουθοκάμηλος και «αλλοπαρμένη», δεν έμαθε τίποτε από τη «Μακεδονική ταξιαρχία», τον Πλουμπίδη, τον Μπελογιάνη και όλους αυτούς που την υπηρέτησαν και τους πρόδωσε. Μια επίφαση προοδευτικότητας, παχιά λόγια «για λογαριασμό του Λαού», αλλά με βαθύτατη περιφρόνηση γι’ αυτόν. Λόγια κενά από τεράστιες ντουντούκες, σε μια διαρκή περιφορά νεκρών οραμάτων.

· Τα τάγματα εφόδου που επέστρεψαν στη χώρα μας, πάνω που έκλειναν οι πληγές του εμφυλίου, με ακραίες ναζιστικές θέσεις όπως η στείρωση των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Με αναφορές στους πνευματικούς τους καθοδηγητές όπως ο Ρούντολφ Ες που ακόμη αναδίδουν την μυρουδιά της καμένης σάρκας των κρεματορίων. Με ένα πρόσωπο αποκρουστικό, βγαλμένο μέσα από τους χειρότερους εφιάλτες των κοινωνιών, να μας υπενθυμίζει πως δεν κάναμε ούτε ένα βήμα πολιτισμού, από την εποχή των σπηλαίων.

· Ο Στέφαν Έσελ, το δημιούργημα των «δημοκρατικών οργανώσεων» του Σόρος, με τη θλιβερή, παμπόνηρη φάτσα του που με νόημα λέει στα νέα κυρίως παιδιά, ποντάροντας στην οργή τους: Γκρεμίστε τα όλα, διαλύστε τα όλα, καταστρέψτε τα όλα (εκτός φυσικά από τις τράπεζες, τις πολυεθνικές και τα κεντρικά διαχειριστικά συστήματα).

· Ο νεκραναστημένος Σεργκέι Νετσάγιεφ, (βολικό παιδί του συστήματος, κατά τον μέντορά του Μπακούνιν), που ξαναζωντανεύει ως «βαμπίρ», για να δηλητηριάσει μια ολόκληρη γενιά και να τη στρέψει εναντίον του Λαού, τον οποίο ξεχωρίζει σε «αυτούς που πρέπει άμεσα να θανατωθούν» και τα ψέματα, οι συκοφαντίες, η βία, οι δολοφονίες κλπ, είναι θεμιτά μέσα απέναντί του (βλέπε Μαρφίν).

· Η γιγάντωση των σαρκοφάγων φυτών όπως η Κιτσοπούλου που χρηματοδοτείται ως βαμπίρ από το υπουργείο πολιτισμού. Ακριβές αντίγραφα των κάθε λογής Pussy Riots, (ακριβής μετάφραση: Επανάσταση του αιδοίου). Έτσι, μόνο και μόνο για να ξεφτιλίσουν και τα ελάχιστα πρότυπα αγώνα και αξιοπρέπειας που έμειναν όρθια σε τούτον τον τόπο. Όπως τον κορυφαίο και βασανισμένο ήρωα του 21, τον Αθανάσιο Διάκο, μετατρέποντάς τον σε σουβλατζή-βασανιστή-νταβατζή. Σαρκοφάγα εφιαλτικά φυτά, όπως εκείνη η γνωστή του συνωστισμού, οι άλλοι των Ιμίων και της προδοσίας της Κύπρου κλπ κλπ. Σε ένα μακρύ κατάλογο που αποπνέει μπόχα και δυσωδία.

· Οι εργατοπατέρες, αγροτοπατέρες, συνδικαλιστοπατέρες, νταβατζήδες των εργαζομένων, που σέρνονται για μια επιχορήγηση του δικού τους μίζερου κόσμου. Καλοταϊσμένοι, με προγούλια και κοιλιές, λένε, λένε, λένε, απίστευτες κοινοτοπίες, στα θλιβερά τηλεοπτικά λυματοκάναλα.

· Οι «Δημοσιογράφοι» που συνωστίζονται δίπλα σε ημίγυμνα νυμφίδια. Η έκφραση της απόλυτης παρακμής, με το ψέμα στο στόμα, έτοιμο να υπηρετήσει τον εργολάβο αφεντικό.

· Οι πνευματικοί άνθρωποι (ποιητάδες, σκηνοθετάδες, ζωγραφιστάδες κλπ του «πνεύματος») να κυνηγούν την εγγραφή τους σε κάποιο σωματείο, μπας και κάτσει κάποια επιχορήγηση, μπας και κάτσει κάποιο εξαργυρούμενο βραβείο. Αποδεικνύοντας αυτό που εδώ και καιρό ακούγεται, πως ο πολιτισμός σε αυτόν τον τόπο τελείωσε με τους θανάτους του Οδυσσέα Ελύτη και του Μάνου Χατζηδάκη.

· Την εκκλησία να διανέμει τα περισσεύματα των πολυεθνικών, με τις κάμερες να καταγράφουν τη δυστυχία των άνεργων και των πεινασμένων. Από κοντά της και όλοι οι υπόλοιποι «φιλάνθρωποι», και ακόμη αριστεροί, δεξιοί, και συστημικοί, με τις πολύχρωμες σακούλες των πολυεθνικών να κυματίζουν, σε ένα απέραντο θέατρο του ιονεσκικού παράλογου, τον Λαό να σέρνεται ταπεινωμένος και αυτούς, τους «μεγάλους εθνικούς ευεργέτες», να χασκογελούν ικανοποιημένοι από την «λεβέντικη ελεημοσύνη» που παρέχουν, με τα χρήματα πάντα του ελληνικού Λαού.

· Οι δεκάδες ναπολεόντιοι αυτιστικοί και περιθωριακοί σωτήρες-παλαβιάρηδες και μεσσίες, με την μουρλαμάρα να πηγαίνει σύννεφο και απελπισμένους «οπαδούς» τους, να ψάχνουν «μια τρέλα για να τη σώσουν , όχι για να σωθούν». Μεταξύ των οποίων και ο ψυχωτικός πολιτικάντης της συμφοράς, που δημιούργησε κατ’ εντολή των ιδίων αφεντικών που κυβερνούν τον τόπο (εργολάβοι-καναλάρχες), έναν από τους πολλούς κλώνους του ΠΑΜ. "Ένας φαλάκρας από έξω και από μεσα, που κλέβει την αλήθει μας, για να την κάνει ψέμα" όπως λέει και ένα παλιό τραγούδι του Νιόνιου. Μιας αλήθειας που για χρόνια παλεύει να ακουστεί, η εντιμότερη και καθαρότηερη φωνή της Πατρίδας μας, η φωνή του Πατριωτικού Μετώπου, που προτείνει λύσεις έντιμες και ρεαλιστικές: Άμεση Δημοκρατία, Νέο Σύνταγμα, Αλληλέγγυον, αντίσταση στις πολυεθνικές, επιστροφή στις ιστορικές και φυσικές μας συμμαχίες κλπ κλπ.

Τέλος ο Λαός:

· Παραζαλισμένος, σε πλήρη σύγχυση, αναποφάσιστος σε μετέωρο βήμα, κουρασμένος και ηττοπαθής, με τα συμπλέγματα ενοχών που κατάφεραν να του φορτώσουν γιατί αισθάνεται πως «μαζί τα φάγανε».

· Να παρακολουθεί τον καθημερινό βιασμό του σε προβολή κινηματογραφικού έργου φρίκης και βίας, αρνούμενος ακόμη να περάσει από το «εγώ» στο «εμείς».

· Να μπαίνει στις ουρές της ντροπής και της αναξιοπρέπειας, για ένα πακέτο ληγμένα μακαρόνια, για μια σακούλα κινέζικο ρύζι, μεξικάνικα φασόλια, σάπιες πατάτες και κρεμμύδια με τοξίνες.

· Να εκλιπαρεί να μην του κόψουν κι’ άλλο το μεροκάματο, τη σύνταξη. Να μην βρεθεί δίπλα στις στρατιές των ανέργων. Να σώσει την "πάρτη" του.

· Να αρνείται επίμονα να εγκαταλείψει την «επανάσταση του καφενείου και του πληκτρολογίου» για να συμπαραταχθεί σε μια κοινή και ζωντανή γραμμή αντίστασης.

· Να βουτάει παραιτημένος στη «γλυκανάλατη/σιροπιασμένη» πολίτικη κουζίνα του νεοραγιαδισμού και στις γλοιώδεις σαπουνόπερες των τουρκικών αποβλήτων που φιλοξενούν στα κανάλια τους, Μπόμπολας και Κυριακού.

· Να πηδά σαν τα ποντίκια στο πέλαγο από το καράβι που βουλιάζει, αντί να πάρει έναν κουβά, για να κρατήσει το πλεούμενο που λέγεται Ελλάς, στην επιφάνεια.

· Να αυτοκτονεί καθημερινά, αντί να στρέφει το όπλο του αυτόχειρα, σε αυτούς που τον έφεραν εδώ, στην άκρη του χάους.

Αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα. Με τις ελάχιστες καθαρές φωνές να προσπαθούν να επιπλεύσουν και να ακουσθούν, μάλλον μάταια.

Έτσι, γυρνώντας πάλι και πάλι στον τόπο του εγκλήματος που πολλές φορές στο ιστορικό του διάβα βίωσε τούτος ο τόπος και τούτος ο Λαός, μας απομένει μια και μόνη ευχή απελπισίας και απόγνωσης: Ο Θεός να βάλει το χέρι του…

Πατριωτικό Μέτωπο
Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης

Κεντρικά Γραφεία Αθηνών: Νίκης 33,
10557, Σύνταγμα, Αθήνα
Τηλ. 2103311642, Φαξ: 2103311652
Τηλ. Προέδρου: 6980292626 http://www.pamet.gr mailto:pametopo@gmail.com